Czym jest porwanie rodzicielskie?
Porwanie rodzicielskie to sytuacja, w której jeden z rodziców (lub inny opiekun prawny) zabiera dziecko bez wiedzy lub zgody drugiego rodzica/opiekuna np. wywiezienie dziecka w nieznane miejsce, zmiana miejsca zamieszkania bez poinformowania drugiego rodzica/opiekuna, wyjazd za granicę bez zgody sądu lub drugiego rodzica/opiekuna, celowe ukrywanie dziecka.
Z prawnego punktu widzenia sprawca porwania nadal jest rodzicem dziecka i takie działanie może być uznane za przestępstwo. Praktyka prowadzonych przez nas spraw pokazuje, że wyciągnięcie konsekwencji prawnych wobec takiego rodzica zdarza się bardzo rzadko.
Właściwym tokiem rozumowania jest zgłoszenie sytuacji w nastepujących instytucjach.
- Policja, która może wszcząć poszukiwania dziecka,
- Prokuratura, która może uznać działanie jednego z rodziców za przestępstwo,
- Sąd rodzinny, który może orzec o natychmiastowym wydaniu dziecka drugiemu rodzicowi,
- Konwencja haska, która umożliwia odzyskanie dziecka przebywającego za granicą wbrew ustaleniom prawa.
Niestety, działania formalne bywają czasochłonne, a każdy dzień rozłąki jest ogromnym stresem dla dziecka i rodzica. Dlatego coraz częściej poszkodowany rodzic decydują się na wsparcie prywatnego detektywa.
Jak pomaga prywatny detektyw?
Sprawy porwań rodzicielskich są jednymi z trudniejszych i najbardziej wymagających spraw jakie trafiają do biura detektywistycznego. Prywatny detektyw w tych sprawach może odegrać bardzo ważny aspekt. Zakres działań detektywa obejmuje:
- ustalenie aktualnego miejsca pobytu dziecka i porywającego rodzica,
- śledzenie i dokumentowanie przemieszczania się osoby, która zabrała dziecko,
- zbieranie dowodów dla sądu, które mogą wesprzeć sprawę o przywrócenie opieki,
- współpracę z organami ścigania w Polsce i za granicą,
- analizę kontaktów, mediów społecznościowych i potencjalnych świadków.
Często detektyw jest w stanie działać szybciej niż policja, która musi trzymać się ścisłych procedur. Jego dyskretne metody pozwalają na szybkie lokalizowanie osób i zbieranie informacji niezbędnych do skutecznego działania prawnego. Organy Państwowe nie chętnie podchodzą to tego typu spraw często skupiają się na wykonaniu kilku telefonów w celu potwierdzenia co się dzieje z dzieckiem. Pomijany jest fakt już toczącego się konfliktu a tym samym rodzic, który ukrywa się z dzieckiem w samym założeniu nie ma zamiaru się ujawnić gdzie przebywa. Dlatego czasami procedura dzwonienia i rozpytywania jest oznaką dla porywacza, że musi się skuteczniej ukryć. W takiej sytuacji porywacz analizuje opcję wyjazdu za granicę, i tutaj sytuacja zdecydowanie bardziej może się skomplikować. Dlatego warto rozważyć czy i na jakim etapie zaangażować organy państwowe do poszukiwań. Detektyw dyskretnymi działaniami nie daje przeciwnikowi szansy na wyprzedzenie ruchu. Dla detektywa liczy się skuteczne ustalenia miejsca przebywania dziecka i dopiero po tym zaangażowanie organów państwowych.
Jaka jest przyczyna takich porwań i czym kieruje się sprawca?
Bezustannie źródłem porwań rodzicielskich bywają różnice światopoglądowe lub wyznaniowe między rodzicami. Gdy jedno z nich zaczyna wychowywać dziecko według zasad religii, której drugie nie akceptuje, może dochodzić do eskalacji konfliktu. W skrajnych przypadkach dochodzi do uprowadzenia dziecka po to, by „uchronić” je przed wpływem religijnym drugiego rodzica lub wychowywać je według własnych lub dyktowanych przez duchowych metrów przekonań.
Zemsta lub ekonomia.
Porwania rodzicielskie bywają również aktem czysto złośliwym — formą zemsty na byłym partnerze, który nie umie ułożyć sobie życia od nowa lub jest zadrosny o sukcesy byłego partnera. Wtedy wykorzystuje to porwanie jako narzędzie szantażu emocjonalnego lub próbą odegrania się za przegraną sprawę. Kieruje nim chęć skrzywdzenia drugiego rodzica, a dziecko staje się zakładnikiem konfliktu dorosłych, natomiast kontakt z nim wykorzystywany jest jako karta przetargowa.
Podłoże ekonomicznie:
Czynnik ekonomiczny to chyba najważniejszy czynnik, który motywuje do porwań lub bezpodstawnych zgłoszeń o porwanie. Przegrany rodzic po kalkulacji kosztów jakie na nim ciążą z tytułu obowiązku alimentacyjnego uznaje, że zabierając dziecko uniknie wydatków, a dodatkowo skorzysta bo sąd rozstrzygnie sprawę o alimenty na rzecz jego kosztów opieki.
W naszej pracy spotkaliśmy ze wszystkimi tymi przypadkami.
Przypadek złośliwości: Dziecko zostaje z matką a ojciec walczy o kontakty z córką. Matka kocha dziecko i stara się nie robić nic na złość więc umożliwia kontakty z córką ojcu. Ojciec, kiedy ma ochotę dzwoni do matki i informuję ją, że zaraz przyjedzie na wizytę. Następnie przebywa na wizycie u dziecka po 7 godzin ale nie ma to nic wspólnego z kontaktem z dzieckiem, a bardziej przypomina to spędzanie czasu na relaksie. Dziecko prosi ojca o zabawę i słyszy tylko ciągłe odwlekanie. W tym przypadku ojciec przed sądem próbuje wykreować wizerunek siebie jako dobrego taty spędzającego non-stop czas z dzieckiem. Dochodzi swych praw legalnie poprzez sąd. Nie mamy tutaj co prawda do czynienia z porwaniem ale z uciążliwością administracyjno-prawną jaka jest fundowana matce. Ojciec w spotkaniach podkreśla, że wcześniej czy później dziecko będzie mieszkać z nim. W tej sprawie nasza rola ograniczyła się do wykazania jakie warunki bytowe czekają na kilkuletnie dziecko i ojca.
Dziewczynka lat 13 uprowadzona przez ojca: Sadystyczny ojciec z wyrokiem ograniczenia władzy rodzicielskiej, który nigdy nie interesował się dzieckiem, zrozumiał że ma ponad 100 tyś długu alimentacyjnego i wymyśli sobie sposób uniknięcia spłaty długu. Udał się do miejscowości gdzie córka chodziła do szkoły i po lekcjach podstępem zwabił ją do auta a następnie wywiózł do innego kraju. Ojciec, który utrzymywał, że jest „zainteresowany tylko dobrem córki” w pierwszej kolejności złożył wniosek do sądu o alimenty od swojej byłej żony po czym również złożył wniosek do komornika o to, że on spłacił dług dając prezenty, płacąc rachunki itd.
Po roku naszej ciężkiej pracy udało się ustalić miejsce pobytu dziecka. Dziś dziecko ma 14 lat i jest tak zastraszone, że boi się przyznać iż chce wracać tam gdzie mieszka jej brat i mama. Mieliśmy okazje zobaczyć na korytarzu sądowym jak ojciec agresywnie spytał córkę podczas przerwy sadowej cyt „mam nadzieję, że dobrze zeznawałaś”. Sprawa nadal jest w toku. Na szczęście udało nam się dostarczyć dodatkowe dowody dotyczące niewłaściwej opieki ojca nad córką. Sąd nadal proceduje tą sprawą.
Ciekawym przypadkiem i przestrogą jest sprawa 8 letniej dziewczynki, która w swoje urodziny w styczniu ( ustalony termin sądowy wizyty ) po przyjeździe ojca w celu zabrania na weekendowe widzenie nie chciała ulec matce i zostać kolejny raz z nią w domu. Wobec tego matka wypchnęła ją na dwór w samych rajstopach i t-shirt’cie. Na pytanie ojca „co się dzieje” powiedziała, że „mama ją wyrzuciła z domu i już jej nie chce”. Ojciec zadzwonił do nas aby poradzić się co ma w takiej sytuacji zrobić. Doradziliśmy mu aby pojechał do najbliższej komendy policji i zgłosił ten incydent. Tak też zrobił. Policjant wykonał telefon do matki aby rozpoznać sytuację. Matka oznajmiła dyżurnemu policjantowi cyt.; niech sobie ją (córkę) wsadzi w dupę;. Córka zamieszkała z ojcem. Po miesiącu matka przypomniała sobie o dziecku i zgłosiła porwanie. Gdyby nie zastosował się do naszego zalecenia wszczęto by procedurę administracyjno-prawną co zdecydowanie pogorszyło by jego komfort życiowy.
Konflikt religijny: trafiła do naszego biura młoda matka, która przez wiele lat mieszkała za granicą z synem i córką. W domu dochodziło do przemocy. Każdy taki akt przemocy kończył się bałaganiem sprawcy o wybaczenie i obietnicami, że taka sytuacja się nigdy nie powtórzy. Niestety po kolejnym incydencie z użyciem wobec żony siły oraz groźbach karnych podjęła ona decyzje powrotu do Polski. Ojciec nie sprzeciwił się temu więc matka zaczęła mieszkać w Polsce. Z mężem /ojcem dzieci miała relacje poprawne- ojciec odwiedzał dzieci. Nie zabraniała mu kontaktu. Wszystko układało się dobrze do chwili kiedy matka oznajmiła, że złożyła pozew rozwodowy. Ojciec zrozumiał, że żona chce to zakończyć i nie wróci. Wtedy zaczęły się naciski ze strony podmiotu religijnego aby za wszelka cenę dzieci nie oddać matce. W ramach tego uruchomił procedurę administracyjną. Sąd wydał na jego wniosek postanowienie o zabezpieczeniu jego widzeń z dziećmi. Jednym z punktów było to, że dzieci maja spędzić ferie zimowe z ojcem, a po feriach mają wrócić do domu, do matki. Niestety ojciec zabrał dzieci i zniknął. Jedynie napisał lakonicznego emaila, że dzieci teraz podlegają pod jurysdykcje innego kraju co oczywiście było wątpliwe. Zaczęliśmy poszukiwania i udało się nam ustalić, że ojciec po zaledwie 3 tygodniach ukrywania się, dzieci pozostawił je na terenie polski a sam wyjechał za granice. Ustaliśmy również adres przebywania dzieci i okazało się, że są one pod opieka dziadków jak i osoby należącej do liderów przedstawicieli innego wyznania. Takie osoby biorą bardzo czynny udział we wszystkich czynnościach, decydując i wpływając na każdy rozwój sytuacji dlatego musieliśmy działać szybko bo jedno z dzieci ma mieć operację i obawialiśmy się jaką decyzję podejmą w tej sprawie liderzy.
Jak zabezpieczyć się przed porwaniem rodzicielskim? — praktyczne porady
Choć nie wszystko da się przewidzieć, warto podjąć pewne działania prewencyjne:
Zadbaj o orzeczenie sądowe — ustal precyzyjnie kwestie opieki, miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z drugim rodzicem. Im bardziej konkretne zapisy, tym lepiej. Zastrzeż w wyroku zgodę w formie pisemnej na wyjazd zagraniczny — bez pisemnej zgody drugiego rodzica dziecko nie powinno przekraczać granicy. Można zawnioskować o zakaz wywozu dziecka za granicę bez zgody sądu.
Zachowuj aktualne dane drugiego rodzica — adres, miejsce pracy, numery telefonów — to ułatwia późniejsze działania, jeśli kontakt zostanie zerwany.
Zrób kopie dokumentów dziecka — paszport, PESEL, orzeczenia sądowe, zdjęcia. Wszystko to może pomóc w szybkim działaniu.
Monitoruj sytuację rodzinną — jeśli zauważysz niepokojące sygnały (np. próby izolacji dziecka, wypytywanie o dokumenty podróży, karty lekarskie, karty sczepień ), nie lekceważ ich.
Zadbaj o wsparcie prawne — kontakt z adwokatem.
Zadbaj o wsparcie detektywistyczne – ustalcie z detektywem i dopasujcie środki techniczne które ułatwią lokalizacje dziecka.
Ustal z dzieckiem hasło – Hasłoktóre będzie wskazywać na to, że stało się coś poważnego jak np właśnie uprowadzenie. To może być jakieś imię przyjaciela, psa lub wymyślonej postaci.
Jeśli masz jakieś konkretne pytanie lub sytuację, w której chciałbyś uzyskać pomoc, zawsze możesz się do nas zgłosić i otrzymać profesjonalną poradę. ia osób zaginionych lub ukrywających się.
W przypadku pytań zachęcamy do kontaktu z naszym polskim lub niemieckim biurem.
Detektyw Domanski PL Sp. Z o.o.
ul. Juliana Bartoszewicza 1C/49 00-337 Warszawa
e-mail: detektywdomanski@gmail.com
Tel. 0048 517 148 794
DETEKTEI-DOMANSKA
Bessemerstraße 82
12103 Berlin
Tel: 0049 157 843 983 28
